#Asylitos (protagon.gr)

Αφορμή η Αμφίπολη.  Θα είναι ασύλητος ο τάφος; Θα βγούμε στην Ομόνοια να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί το εθνικό μας μεγαλείο; 

           Σίγουρα η ανασκαφή και τα ευρήματά της είναι ανεκτίμητης αξίας. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Προς τι από την άλλη ο όλος αυτός ξαφνικός παροξυσμός από μικρούς και μεγάλους; Αναρωτιέμαι. Μήπως όμως δεν θα ‘πρεπε; Η χώρα βρίσκεται στο χειρότερο οικονομικό και ηθικό στάδιο της ιστορίας της. Μπορεί να μην υπάρχουν οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου να μεταφέρουν την ένδεια της εποχής, όμως αντ’ αυτών υπάρχει η έγχρωμη θέαση των καθημερινών σκηνών και στιγμών πείνας και εξαθλίωσης κυρίως στην πρωτεύουσα. Δεν θα καταπιαστώ με την επήρεια της κρίσης στα ανώτατα οικονομικά στρώματα, διότι από πολλούς κοινωνικούς κύκλους είμαι μάρτυρας μιας πλήρους απάθειας, συναισθηματικής αλλά κυρίως και ψυχολογικής:  Σ’ αυτούς ταιριάζει η φράση της Μαρίας Αντουανέτας: «Αν δεν έχουν ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι». Τελικά είναι για μεγαλύτερη λύπηση από τους μη έχοντες. Θα αργήσουν να το καταλάβουν και θα ‘ναι πολύ αργά. Και προχωρώ.

              Η πόλη της Αθήνας, καθώς συγκεντρώνει τη μισή Ελλάδα, μιλάει από μόνη της για το σημείο κατάληξης του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της. Είτε χρησιμοποιεί κανείς τα μέσα μαζικής μεταφοράς, είτε το αυτοκίνητό του, βλέπει εικόνες ντροπής: Έγινα μάρτυρας τις προάλλες της σκηνής κατά την οποία μια αξιοπρεπέστατη κυρία βρισκόταν σε έναν κάδο απορριμάτων και συνέλεγε ό,τι της φαινόταν χρήσιμο. Πιο κάτω χρήστες ναρκωτικών έλιωναν στα πεζοδρόμια και στους γειτονικούς δρόμους δυο κλέφτες έτρεχαν να γλιτώσουν τη σύλληψή τους απ’ την αστυνομία, κοντά σε κατάστημα του Κολωνακίου.

«Θα είναι ασύλητος ο τάφος;» Ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να κοιμηθεί. Βλέπει τις κρυφές δημοσκοπήσεις και παρακαλά να βρει στον τύμβο αν όχι κάποιο απ’ τα πλευρά του Μέγα Αλέξανδρου τουλάχιστον κάποιο απομεινάρι από  απόγονό του – ας είναι και εξώγαμο, την πολιτική δουλειά του θα την κάνει. Από την άλλη ούτε ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να κοιμηθεί: Νιώθει ότι έρχεται σιγά – σιγά η στιγμή να κυβερνήσει και να τηρήσει τα διεθνώς συμφωνημένα και τον λούζει κρύος ιδρώτας. Όταν μάλιστα θα έχει γύρω στους 40 νεοναζιστές βουλευτές ως αντιπολίτευση τού μοιάζει σαν σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας... Όσο για τα άλλα κόμματα, η Ελιά φαίνεται να έχει πιάσει δάκο, το ποτάμι έχει ξεραθεί, το Κκε...Α! Υπάρχει ακόμα; Λανθάνουσα γλώσσα όμως τ’ αληθή λέγει, άρα θα υπάρχει. Οι Ανεξάρτητοι (όχι πια) Έλληνες έχουν μείνει μια μικρή παρεούλα και η Δημοκρατία συνεχίζει να κυβερνά τον τόπο.

«Θα είναι ασύλητος ο τάφος;» Είναι δεν είναι, η λέξη «ασύλητος» μπήκε στο λεξιλόγιό μας για τα καλά. Παιδιά από τον Εμμανουήλ Παππά Σερρών εμπλούτισαν το λεξιλόγιό τους με hashtags στο instagram «Βρίσκομαι στην Αμφίπολη! Ουάου! #asylitos #sfikes #megalexandros #summeringreece) Ποιος να μας έλεγε δέκα ακριβώς χρόνια πριν, 29 Αυγούστου 2004, όταν το γλυκό κορίτσι των Ολυμπιακών Αγώνων έσβηνε τη φλόγα, ότι θα περιμέναμε τώρα πια μια σπίθα να τονώσει την εθνική μας υπερηφάνεια. Γιατί αυτό είναι η Αμφίπολη. Μια ένεση υπενθύμισης του ποιοι περπάτησαν κάποιες εκατοντάδες χρόνια πριν από μας αυτά τα χώματα, τα ματωμένα χώματα, που μια Διδώ Σωτηρίου αναφέρει με ανατριχιαστικά εντυπωσιακή λογοπλασία στο βιβλίο της. Χώματα που είχαν μια λυπητερή επέτειο στις 27 Αυγούστου σε μια Σμύρνη που πριν χρόνια φλεγόταν και πενθούσε.

                «Θα είναι ασύλητος ο τάφος;» Ασύλληπτο μου φαίνεται.