Ορυμαγδός. Σε όλα τα επίπεδα. Αυτό αρκεί, για να περιγράψει την κατάσταση. Και γεμάτες καφετέριες επίσης. Και αυτό αρκεί, για να περιγράψει την αντίδραση για την ως άνω κατάσταση. Όμως, δεν γενικοποιώ. Θα 'ταν μέγα σφάλμα. Γιατί, κάπου κρυμμένοι και κρυμμένες, βρίσκονται σε μικρά δωμάτια, πολύχρωμους διαδρόμους, χαμηλοτάβανα σπίτια ή χρεωμένα ευρύχωρα δυάρια οι εργαζόμενοι, που πλέον πληρώνουν τις αμαρτίες των εργοδοτών τους. Και μιλώ για τους αφανείς ήρωες, που, πέραν του ότι είναι πάμπολλοι στην Ελλάδα του σήμερα, εντοπίζονται κυρίως σε εκείνους που βλέπουν καθημερινά και σε μεγάλο βαθμό να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.
Αφορμή για το άρθρο μου δόθηκε από την επίσκεψή μου στο κοντινό κατάστημα της κατοικίας μου Carrefour Μαρινόπουλος. Αν και άδειο, ήθελα με κάποιο τρόπο να υπενθυμίσω σε αυτούς τους ανθρώπους ότι υπάρχει έξω κόσμος που θυμάται την επιχείρηση γεμάτη εμπόρευμα και πιστεύει ότι μπορεί να σωθεί, όχι ως τέτοια, δηλαδή ως φορέας πλούτου των βασικών εταίρων της, αλλά ως φορέας εργασίας των οικογενειών, των γυναικών και των αντρών που κοντεύουν τα 50. Των ανθρώπων εκείνων που δεν ξέρουν αν σε μια εβδομάδα θα έχουν δουλειά ή αν θα μπορούν να βάλουν βενζίνη, για να πάνε στη δουλειά που δεν τους πληρώνει. Ηλεκτρονική, Μαρινόπουλος, Jetoil, Mega channel, Alex Pak, Puma, Sato, Neoset, Sprider Stores, Fokas πτώχευσαν. Ουσιαστικά όλες, τυπικά οι περισσότερες. Δεν θα σταθώ για πολύ στο βλακώδες μένος ορισμένων που χαίρονται με τη χρεοκοπία των εταιριών, επειδή έτσι νιώθουν ότι τιμωρούν τους εργοδότες και το κεφάλαιο. Κάτω από το "κεφάλι" υπάρχουν άλλα όργανα που το κινούν, που ίσως να είναι και τα βασικότερα της όλης λειτουργίας.
Ήρωες, λοιπόν, δεν είναι μόνο όσοι κάποτε πάλεψαν να φύγει η σκλαβιά, για να έρθει πλέον μία "κοσμιότερη" δουλεία. Ήρωες είναι και όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν σε ένα "αύριο" που θα είναι ίσως και κάπως καλύτερο. Ήρωες είναι όσοι ελεύθεροι επαγγελματίες έχασαν την ελευθερία τους. Ήρωες είναι όσοι υπομένουν καρτερικά τη μείωση των μισθών τους ή την υποτίμηση της αξιοπρέπειάς τους με τον φόβο της απόλυσης. Ήρωες είναι όσα παιδιά καταπίνουν τη λύπη τους που δεν μπορούν να κάνουν διακοπές σε σχέση με άλλους συμμαθητές τους, που τους ρωτούν επίμονα πού θα πάνε. Ήρωες είναι όσοι επιμένουν να ερωτεύονται χωρίς να έχουν τα χρήματα να κεράσουν. Ήρωες είναι όσοι εμπιστεύονται την υγεία τους σε νοσοκομεία χωρίς γάζες.
Αυτά και τίποτα παραπάνω. Είπα ότι θα μιλήσω για ήρωες. Εκείνοι μιλούν σιωπηλά με την ψυχή τους.
 |
| Νίκος Καζαντζάκης |
